Najbliższym miejscem udzielania świadczeń w tym zakresie jest Poradnia NiŚOZ w Szpitalu w Drawsku Pomorskim przy ul. ul. B. Chrobrego 4, tel. 94-363-03-43, 515-732-997, 500-390-517.
Przypominamy, że w razie nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia pacjent może się zwrócić po pomoc do dowolnego punktu nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej, np. tam, gdzie ma najbliżej, niezależnie od tego, gdzie mieszka, i do którego lekarza/ pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) złożył swoją deklarację.
Z opieki lekarskiej i pielęgniarskiej udzielanej w punktach nocnej i świątecznej pomocy POZ można skorzystać w przypadku nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia:
Przykładowe sytuacje uzasadniające skorzystanie ze świadczeń POZ w nocy i w dni wolne od pracy:
W razie konieczności, w uzasadnionych medycznie przypadkach, lekarz lub pielęgniarka realizują świadczenia nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej w domu chorego. Wezwania telefoniczne, w tym dotyczące świadczeń udzielanych przez pielęgniarkę w ramach ciągłości leczenia, są realizowane - w celu sprawnego ich wykonania, przez właściwy punkt nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej, zgodnie z obszarem zabezpieczenia.
Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej „Medica” S.C.
Plac 650-lecia 1 w Złocieńcu
REJESTRACJA: tel. 604 664 654
Mysik-Med Przychodnia Zdrowia
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 17
REJESTRACJA: tel. 94 71 25 960
Pacjent ma prawo wybrać poradnię specjalistyczną i zatrudnionego w niej lekarza. W przypadku nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia, świadczenie w poradni specjalistycznej winno być zrealizowane w trybie nagłym, czyli w dniu zgłoszenia. Decyzję o przyjęciu pacjenta w trybie nagłym podejmuje lekarz.
Świadczenia w poradniach zakontraktowanych przez NFZ w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (AOS) udzielane są na podstawie skierowania od lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) lub innego lekarza udzielającego świadczeń w ramach umowy z NFZ. Skierowaniem do lekarza specjalisty nie jest karta informacyjna z leczenia szpitalnego, izby przyjęć czy szpitalnego oddziału ratunkowego.
Skierowanie nie jest wymagane do świadczeń: ginekologa i położnika, onkologa, okulisty, psychiatry, dentysty, dermatologa, wenerologa. Skierowania do specjalisty nie muszą okazywać: osoby chore na gruźlicę; zakażone wirusem HIV; inwalidzi wojenni i wojskowi, osoby represjonowane oraz kombatanci; cywilne niewidome ofiary działań wojennych; osoby uzależnione od alkoholu, środków odurzających i substancji psychotropowych - w zakresie lecznictwa odwykowego; uprawnieni żołnierze lub pracownicy, w zakresie leczenia urazów lub chorób nabytych podczas wykonywania zadań poza granicami państwa.
Do korzystania poza kolejnością ze świadczeń opieki zdrowotnej, w tym z ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, mają prawo: osoby, które posiadają tytuł "Zasłużonego Honorowego Dawcy Krwi" lub "Zasłużonego Dawcy Przeszczepu" ; inwalidzi wojenni i wojskowi; kombatanci (pod pojęciem "kombatant" należy także rozumieć „osobę represjonowaną").
Badania diagnostyczne, na które kieruje lekarz specjalista, należy wykonać na podstawie skierowania w miejscu wskazanym przez lekarza. Koszt badań mieści się w koszcie porady specjalistycznej. Na badania kosztowne (ambulatoryjne świadczenia diagnostyczne kosztochłonne - ASDK), takie jak rezonans czy tomografia, również kieruje lekarz z poradni specjalistycznej, jednak pacjent może je wykonać w wybranej przez siebie pracowni czy zakładzie diagnostycznym, z którymi NFZ odpisał odrębne umowy.
O potrzebie kierowania na badanie decyduje lekarz. Lekarz specjalista może kierować na wszystkie badania diagnostyczne niezbędne do rozpoznania choroby, postawienia diagnozy i prowadzenia terapii.
Specjalista, do którego skierowanie nie jest wymagane, sam zleca wykonanie potrzebnych mu badań.
Jeśli pacjent objęty stałą opieką specjalistyczną wymaga wykonania badań kontrolnych pozostających w związku z prowadzonym leczeniem, skierowanie na te badania wystawia i pokrywa koszty ich wykonania świadczeniodawca udzielający świadczeń w poradni specjalistycznej. Dotyczy to również lekarza specjalisty, do którego pacjent ma prawo zgłosić się bez skierowania.
Lekarz specjalista może skierować pacjenta do innego lekarza specjalisty. O taką konsultację może wystąpić do lekarza prowadzącego także sam pacjent. W przypadku kierowania pacjenta z jednej poradni specjalistycznej do innej, jako badania wstępne przekazywane są wyniki wszystkich dostępnych badań.
W przypadku, gdy pacjent objęty leczeniem specjalistycznym wymaga leczenia szpitalnego, lekarz z poradni specjalistycznej dołącza do skierowania wyniki badań diagnostycznych zgodnie z rozpoznanym schorzeniem, aktualną wiedzą i praktyką medyczną, umożliwiające potwierdzenie wstępnego rozpoznania.
Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego leczący pacjenta w poradni specjalistycznej zobowiązany jest do pisemnego informowania lekarza rodzinnego, o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, w tym czasokresie ich stosowania i dawkowania oraz wyznaczonych wizytach kontrolnych. Na podstawie zaświadczenia wydanego przez lekarza specjalistę, z rozpoznaniem choroby i zalecaną farmakoterapią, lekarz rodzinny może wystawiać recepty przez okres wskazany w zaświadczeniu od lekarza specjalisty.
Świadczeniodawca w widocznym miejscu umieszcza m.in. informacje o miejscu i czasie udzielania świadczeń, imiona i nazwiska osób udzielających świadczeń, zasady zapisu na wizyty ambulatoryjne i domowe, tryb składania skarg i wniosków; prawa pacjenta; adres i numer telefonu do Rzecznika Praw Pacjenta, numer bezpłatnej infolinii do Biura Praw Pacjenta przy ministrze zdrowia oraz informacje o możliwości i sposobie zapisania się na listę oczekujących na świadczenie opieki zdrowotnej.
W przypadku nieobecności lekarza w pracy, świadczeniodawca ma obowiązek poinformować pacjentów o sposobie zorganizowania opieki w tym okresie. Jeśli świadczeniodawca ma siedzibę w innym miejscu niż wykonuje świadczenia, informacja powinna być dostępna w obu miejscach.
Przyjmowanie pacjentów powinno się odbywać zgodnie z harmonogram pracy poradni. Standardowy harmonogram obejmuje pracę poradni przynajmniej trzy razy w tygodniu po 4 godziny dziennie, w tym co najmniej raz w tygodniu w godzinach przedpołudniowych między godz. 8 a 12, oraz co najmniej raz w tygodniu w godzinach popołudniowych między godz. 14 a 18.
Zakłada się, że średni czas trwania porady specjalistycznej wynosi 15 - 20 minut. Lekarz z poradni specjalistycznej ma obowiązek, w przypadkach uzasadnionych medycznie, do udzielania świadczeń w formie porad domowych.
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie gwarantowanych świadczeń opieki zdrowotnej Warunki zawierania i realizacji umów NFZ - Świadczeniodawca